First ever Porsche

Not quite a 918 Spyder, is it? First ever Porsche is revealed as a wooden crate on wheels that had an ELECTRIC engine and a top speed of just 21mph

• The P1 was designed by Porsche founder, Ferdinand Porsche, in 1898
• The model, designed more than 30 years before the car brand was founded, was discovered untouched since 1902 in an Austrian garage
• The car, which has wooden wheels, is on display in the Porsche Museum

By William Turvill
PUBLISHED: 09:24 GMT, 29 January 2014 | UPDATED: 11:57 GMT, 29 January 2014

With wooden wheels, a top speed of 21mph, three horsepower and an electric engine, this is hardly the sort of model you'd associate with a renowned car maker.
But this vehicle, resembling a wooden crate on wheels, was the first car ever designed by the founder of Porsche, Ferdinand Porsche, when he was 22 years old in 1898.
The model, released more than 30 years before the Porsche brand was founded in 1931, was recently discovered in an Austrian garage, where it had remained untouched since 1902.

This car, resembling a wooden crate on wheels, was the first model designed by the founder of Porsche

On the road more than 100 years ago, the model, which had a top speed of 21mph, is a far cry from Porsche's modern day offerings, such as the 918 Spyder (pictured)

The P1 model, short for ‘Egger-Lohner electric vehicle, C.2 Phaeton model’, has now been put on permanent display at the Porsche Museum in Stuttgart, Germany.
Mr Porsche designed the model for car maker Jacob Lohner.
According to Automobile magazine, the model weighed 287 lbs, had wooden wheels and, with a 12-speed control unit, could make speeds of up to 21mph when in overdrive mode.

The P1, with a 1,100-lb battery pack, also had an impressive electric range of 49 miles.

The model even managed to win a 40km (25-mile) race between electric vehicles in Berlin in 1899 – by a margin of 18 minutes.
More than half of the competitors failed to cross the finish line.

The P1 model has now been put on permanent display at the Porsche Museum in Stuttgart, Germany

Ferdinand Porsche founded his now famous brand in 1931 - more than 30 years after his P1 hit the Vienna roads (Porsche 991 pictured)

The vehicle was one of the first to be registered in Austria, according to Porsche, and took to the streets of Vienna in June 1898.
Another unique feature of the model at the time was that, because of its alternating vehicle body, it could be used in summer and winter.
The P1 model will be unveiled to the public this weekend to celebrate the fifth anniversary of the Porsche Museum.

Advert for the 918 Porsche Spyder

1898 P1 MODEL FEATURES

• Designed in 1898
• Three horsepower
• Top speed: 21mph
• Electric engine
• Wooden wheels
• Weight: 287lbs
• 1,100 battery pack
• 12-speed control unit

PORSCHE'S 918 SPYDER FEATURES

• Released in 2013
• 887 horsepower
• Top speed: 214mph
• Mid-engine layout
• All wheel drive
• Weight: 4,189lbs
• High performance lithium-ion hybrid battery - max power output, 230 kW

This is the steering wheel of the P1, which Mr Porsche designed for car maker Jacob Lohner when he was 22

Photographed is the modern-day Porsche Boxter car, which can hit speeds of 164mph

પુરુષાર્થ, પ્રારબ્ધ અને કાર્યસિદ્ધિ - મહેન્દ્ર પુનાતર

કાળ, સ્વભાવ, નિયતિ, પુરુષાર્થ અને કર્મ આ પાંચ કારણનો સુમેળ સર્જાય ત્યારે કાર્ય સિદ્ધ થાય છે અને નસીબનાં દ્વાર ખૂલે છે. આમાંથી એકનો પણ અભાવ હોય તો ધાર્યું પરિણામ આવતું નથી. જીવનમાં સફળતા અને નિષ્ફળતાનો આધાર આના પર છે જીવન દર્શન - મહેન્દ્ર પુનાતર મનુષ્ય જીવન ગહન અને અટપટું છે. કાલે શું થવાનું છે તેની કોઈને ખબર નથી. સંસારમાં બધું સર્વ માટે સરખું ઊતરતું નથી, કોઈને ઈચ્છિત સુખ જલદીથી મળી જાય છે તો કોઈને મહેનત કરવા છતાં ધારણા મુજબનું સુખ મળતું નથી. એક માણસ સુખી અને બીજો માણસ દુ:ખી કેમ? ખોટું કામ કરનારાઓ લાખો રૂપિયા કમાતા હોય છે અને મોજમજા કરતા હોય છે અને નીતિથી જીવનારા લોકો દુ:ખી દેખાય છે તેનું કારણ શું? જીવનમાં જન્મ, મરણ, આધિ, વ્યાધિ, ઉપાધિ, સુખ-દુ:ખ શેમાંથી ઉદભવે  છે? કોઈને જ્ઞાન થાય નહીં, કોઈ સારું જોઈ શકે નહીં, કોઈ સારું સાંભળી શકે નહીં. કોઈ સુખ શોધી શકે નહીં અને દુ:ખમાં રત રહે. કોઈનો જન્મ શ્રીમંતને ત્યાં થાય તો કોઈ રંકને ત્યાં અવતરે. કોઈ લાંબું જીવે, કોઈ ટૂંકું, કોઈને ધન, પદ અને પ્રતિષ્ઠા સહેલાઈથી મળી જાય અને કોઈને મહેનત કરવા છતાં યશ મળે નહીં. કોઈને હર તબક્કે અંતરાયો નડ્યા કરે. કોઈનાથી સુખ જીરવાતું નથી, તો કોઈ દુ:ખ સહન કરી શકતા નથી. આ પાછળનું કારણ શું છે? હિન્દુ ધર્મશાસ્ત્રો કહે છે, આ કર્મનું પરિણામ છે. કર્મો અનુસાર ફળ મળે છે. કર્મનાં પરિણામો દરેકને ભોગવવાં પડે છે. આ જગતમાં જે કાંઈ વસ્તુ બને છે તે કારણ વગર બનતી નથી. કોઈ પણ કાર્ય પાછળ કારણ રહેલું છે. જૈન ધર્મ કહે છે આ સંસારમાં જે કાંઈ બને છે તે પાંચ કારણો મળવાથી, ભેગાં થવાથી જ થાય છે. કોઈ પણ ઘટના ઘટિત થાય છે તેની પાછળ આ પાંચ કારણોનો સુમેળ છે. આ પાંચ કારણોમાંથી કોઈ પણ એકની ઊણપ રહે તો કાર્ય થતું નથી. કાર્યસિદ્ધિ અને સફળતાનો આના પર આધાર છે. આ પાંચ કારણો છે કાળ, સ્વભાવ, નિયતિ, પુરુષાર્થ અને કર્મ. આ પાંચ કારણો એકસાથે મળે ત્યારે કાર્ય સિદ્ધ થાય છે અને સફળતા મળે છે. આમાંથી એકપણ કારણ ઓછું રહે તો જે પરિણામ ઊભું થવું જોઈએ તે થતું નથી. આ પાંચ કારણો ભેગાં થાય તો આપણે તેને ભાગ્ય-નસીબ ગણીએ છીએ અને તેમાં ઊણપ રહે તો દુર્ભાગ્ય ગણાય છે. માત્ર પુરુષાર્થ કરવાથી સિદ્ધિ મળશે એવું ચોક્કસ નથી, પણ જીવનમાં પુરુષાર્થ અત્યંત જરૂરી છે અને સફળતાનું એક મહત્ત્વનું કારણ છે, એકલા ભાગ્યને આધીન રહેવાનો કોઈ અર્થ નથી. કોઈ પણ કાર્ય નાનું હોય કે મોટું હોય, પણ આ પાંચ કારણોના સમન્વયથી બને છે. જે કાર્ય જે સમયે થવાનું હોય તે સમયે થાય છે. કોઈ પણ કાર્ય પાછળ સમય અને કાળ મહત્ત્વનો છે. બચપણ, યુવાની, વૃદ્ધાવસ્થા આ બધા કાળનાં સ્વરૂપો છે. સૂર્ય, ચંદ્રનો ઉદય અને અસ્ત તેના નિર્ધારિત સમયમાં થાય છે. ઋતુઓ સમય પ્રમાણે બદલાય છે. કુદરત અને અસ્તિત્વમાં સમય પ્રમાણે ફેરફાર થતા રહે છે. સમય પહેલાં ફૂલો ખીલે નહીં, ફળો આવે નહીં. સ્ત્રીને સંતાનપ્રાપ્તિ ઋતુકાળ પહેલાં થઈ શકે નહીં. બધી ઘટનાઓ કાળને આધીન છે. સમય અને કાળ પ્રમાણે બધું ચાલે છે. સમય વીતી જાય તો જે થવાનું હોય છે તે થતું નથી. સમય ક્ષણે ક્ષણે બદલાયા કરે છે. વીતી ગયેલી ક્ષણો પાછી આવતી નથી. મહાવીર ભગવાને કહ્યું છે, ‘કાળ નિર્દય છે અને શરીર દુર્બળ છે એ સત્યને સ્મરણમાં રાખીને માણસે જીવવું જોઈએ.’ કાળ કદી કોઈના માટે રાહ જોતો નથી. કાળ એટલે સમય અને તે આપણી મરજી મુજબ આવતો અને જતો નથી. સમય આપણી સાથે ચાલે નહીં. આપણે સમયની સાથે ચાલવાનું હોય છે. સમય સાથે સમાધાન કરવાનું હોય છે. જ્યારે સમય આવે ત્યારે તેનો સદુપયોગ કરી લેવો જોઈએ અને સમયને ઓળખતાં શીખવું જોઈએ. આજે જે કરવાનું હોય તે કાલ પર મુલતવી રાખવાની જરૂર નથી. જીવન હંમેશાં વર્તમાનમાં ચાલે છે. કાલે શું થશે તેની કોઈને ખબર નથી. વીતી ગયેલી ક્ષણો પાછી આવતી નથી. સમય એટલે એક રીતે કહીએ તો તક તેનો યથાર્થ રીતે ઉપયોગ કરવાની, જાગૃત રહેવાની આ વાત છે. જીવનમાં સફળતા માટે સમય મહત્ત્વનો છે. સમય સારો હોય પણ આપણે કશું કરીએ નહીં તો કશું પરિણામ આવે નહીં. આમ છતાં એકલો સમય કાર્યને સિદ્ધ કરી શકતો નથી. કાર્યસિદ્ધિનું બીજું મહત્ત્વનું પાસું છે સ્વભાવ. જૈન ધર્મ કહે છે દરેક વસ્તુને તેનો સ્વભાવ છે અને તે મુજબ તે કાર્ય કરે છે અને આ સ્વભાવ દૂર કરી શકાતો નથી. અગ્નિનો સ્વભાવ છે બાળવાનો અને તે ગરમી આપશે. પાણીનો સ્વભાવ છે શીતળતાનો, તે ઠંડક આપશે. આ તેનું મૂળભૂત તત્ત્વ છે. તે બદલી શકાતું નથી. એમ દરેક માણસને તેનો સ્વભાવ છે તે મુજબ તે કાર્ય કરે છે. કોઈનો સ્વભાવ ગરમ, કોઈનો ઠંડો, કોઈ ઉદાર કોઈ કૃપણ. કોઈ સારું જોઈ શકે, બોલી શકે, કરી શકે, કોઈ તેમ ન કરી શકે, કોઈ આશાવાદી, કોઈ નિરાશાવાદી, કોઈ સકારાત્મક, કોઈ નકારાત્મક, કોઈ ઉત્સાહી કોઈ મંદ. કોઈનો સ્વભાવ મિલનસાર, કોઈનો અતડો. આમ સ્વભાવ મુજબ દરેક માણસ વર્તે છે. જે સમયે જેવું વર્તન અને વલણ હોવું જોઈએ તે મુજબ તે કાર્યસિદ્ધિનો હિસ્સો બને છે. સમય સારો હોય પણ વલણ સારું ન હોય તો તે અવરોધક બને છે. કાર્યની નિષ્પત્તિનું ત્રીજું પાસું છે નિયતિ. નિયતિ એટલે વિધિના લેખ. જે નિર્માણ થયું છે તે આવીને ઊભું રહેવાનું છે. દુનિયામાં જે કાંઈ બને છે તે નિયતિને આધીન છે. માણસ ગમે તેટલો ધનવાન, શક્તિવાન અને વીર્યવાન હોય, પરંતુ નિયતિ સામે ઝૂકવું પડે છે. નિયતિ અનુસાર જે ઘટના બનવાની છે તેને રોકી શકાતી કે ટાળી શકાતી નથી. માણસ ગમે તેટલો સારો-સજ્જન હોય, પણ કાંઈક એવી ઘટના બને છે જેનાથી તેની કીર્તિ, આબરૂ, પ્રતિષ્ઠાને મોટો ધક્કો પહોંચે છે. શ્રીમંત માણસ પણ ક્યારે સડક પર આવી જાય છે તેની ખબર પડતી નથી. જેની કોઈ ધારણા ન હોય, જેની કોઈ અપેક્ષા ન હોય, જે બનવાનું સંભવિત ન હોય તેવું અચાનક બને છે ત્યારે આપણને એમ થાય કે આમ કેમ બન્યું. આવું કોઈ કાળે બને નહીં આમ છતાં કેમ આવી પડ્યું. આનું નામ છે નિયતિ. જે બનવાનું હોય છે તે બનીને રહે છે. માણસ આ અંગે લાચાર છે. તેનો આગોતરો કોઈ ઉપાય નથી. માણસે આવી અસંભવિત ઘટનાનો સામનો કરવો પડે છે. કેટલીક મુશ્કેલી અને દુ:ખોને આપણા તમામ પ્રયાસો છતાં અટકાવી શકાતા નથી. અચાનક, ધારણાથી વિપરીત સારું બને, માણસ રાતોરાત તળેટીમાંથી સમૃદ્ધિના શિખર પર પહોંચી જાય, જેની કદી પણ કલ્પના નહોતી એવું બને તો તેનું કારણ પણ નિયતિ છે, આપણે તેને પ્રારબ્ધ, નસીબ, ભાગ્ય-દુર્ભાગ્ય જે કહેવું હોય તે કહીએ, પરંતુ જીવનમાં તે અનિવાર્ય છે. ભાગ્ય અનુસાર જીવનમાં સુખદુ:ખનો અનુભવ કરવો પડે છે. નસીબનું પાંદડું ફરતાં વાર લાગતી નથી. આ નસીબ પણ સમય અને માણસના મૂળભૂત તત્ત્વ જેને સ્વભાવ કહ્યો છે તેના પર ઊભું છે. કાર્યસિદ્ધિ અને સફળતાનું ચોથું અંગ છે પુરુષાર્થ. કાર્યસિદ્ધિ માટેના અનુકૂળ સંજોગો હોય પણ પુરુષાર્થ ન હોય તો પરિણામ આવે નહીં. જીવનમાં મહેનત અને પુરુષાર્થ વગર કશું મળતું નથી, પણ સાથે સાથે એ પણ એટલું જ સાચું છે કે આડેધડ, સમજ વગરની મહેનત પણ યારી આપતી નથી. ઘણા માણસો જિંદગીભર મહેનત કર્યા કરે છે, પણ સફળતા મળતી નથી, કારણ કે કાર્યસિદ્ધિ માટેનાં બીજાં કારણોનો અભાવ હોય છે. બધાં કારણો ભેગાં થયાં હોય, પણ પુરુષાર્થ ન હોય તો માણસનું ભાગ્ય બદલે નહીં, એટલે જ ગીતામાં કહ્યું છે ‘ફળની આશા વગર કર્મ કરતા રહેવું જોઈએ.’ આમાં સફળતાને અવકાશ છે. ભોજનનો સમય હોય, ભૂખ લાગી હોય, ભોજન હાજર હોય, પરંતુ જ્યાં સુધી માણસ કોળિયો મોઢામાં ન મૂકે અને ભોજનની ક્રિયા ન કરે ત્યાં સુધી પેટ ભરાતું નથી. બધા સંયોગો હોય પણ પુરુષાર્થ ન હોય તો કશું બની શકે નહીં. આ ચાર કારણોને કર્મની સાથે ઘનિષ્ઠ સંબંધ છે. કર્મો અનુસાર આ ચાર કારણોનું સંયોજન થાય છે. આ ચાર કારણોનું એકસાથે મળવું તે કર્મને આધીન છે. જે પ્રકારનાં આપણાં કર્મો હોય તે પ્રમાણે ફળ મળે છે અને સુખ-દુ:ખનો અનુભવ થાય છે. હિન્દુ ધર્મશાસ્ત્ર મુજબ કર્મના મુખ્યત્વે ત્રણ ભાગ છે: (૧) ક્રિયમાણ કર્મ (૨) સંચિત કર્મ અને (૩) પ્રારબ્ધ કર્મ. માણસ સવારે જાગે અને રાત્રે સૂઈ જાય ત્યાં સુધી જે કાંઈ કર્મ કરે છે તે ક્રિયમાણ કર્મ છે. તેનું તુરંત ફળ મળે છે, પરંતુ કેટલાંક ક્રિયમાણ કર્મો એવાં હોય છે જે કર્મ કરવાની સાથે ફળ આપતાં નથી પણ તે સંચિત થાય છે અને સમય આવે ત્યારે તેનું ફળ મળે છે. સંચિત કર્મ પાકીને ફળ આપવા તૈયાર થાય તેને પ્રારબ્ધ કર્મ કહેવાય. જન્મજન્માંતરનાં સંચિત કર્મો અનુસાર જન્મ મળે છે. આ કર્મો અનુસાર માતા-પિતા, સ્ત્રી, પુત્ર-પુત્રીઓ આદિ મળે છે. ક્યા માતા-પિતાને ત્યાં જન્મ લેવો છે એની પસંદગી આપણે કરી શકતા નથી. આવું હોય તો કોઈ પણ ગરીબ મા-બાપને ત્યાં જન્મ લેવાનું પસંદ કરે નહીં. આ બધાં ઋણાનુબંધનો, પારબ્ધવશાત્ જીવનકાળ દરમિયાન આવીને મળે છે અને ઋણાનુ બંધન અનુસાર એકબીજાને સુખ-દુ:ખ આપે છે અને આ સંબંધ પૂરો થાય એટલે છૂટા પડી જાય છે. પ્રારબ્ધ અને પુરુષાર્થ એકબીજાના વિરોધી નથી, પણ પૂરક છે. કાર્યની સફળતામાં આ બંનેનો મહત્ત્વનો ફાળો છે. કર્મના પ્રભાવ દ્વારા સમય, સંજોગો, સ્વભાવ, પુરુષાર્થ અને પ્રારબ્ધ એક થાય છે. આ બળ આ ચાર કારણોને આઘાંપાછાં થવા દેતું નથી. વિપરીત સંજોગોમાં માણસને સફળતા મળે છે તેની પાછળ આ બળ રહેલું છે. જૈન ધર્મ કહે છે કોઈ પણ કાર્યની ઉત્પત્તિમાં આ પાંચ કારણો ને સંયોગ થવો જરૂરી છે. તે અનુસાર જીવનમાં ચડતી-પડતી, સફળતા-નિષ્ફળતા આવ્યા કરે છે. કોઈનું સુખ, કોઈની સફળતા કે ચડતી જોઈને નિરાશ થવાનું નથી કે ઈર્ષા કરવાની નથી, પણ પુરુષાર્થ કરતા રહેવાનું છે. આપણો સમય ક્યારે આવે અને ભાગ્ય ક્યારે પલટે એ કહી શકાય નહીં. મેદાનમાં રહીને લડતા રહીશું તો જ જીત સંભવિત છે.

Sex Chamber of Libya's Colonel Gaddafi

Uncovered: The macabre sex chamber of Libya's Colonel Gaddafi where he raped girls - and boys - as young as 14

By Olga Craig and Nikki Murfitt 22:00 25 Jan 2014, updated 09:19 26 Jan 2014

• Colonel Muhammar Gaddafi kept several 'sex dungeons' at his palaces
• Libyan tyrant forced hundreds of young girls to become his sex slaves
• Gaddafi also had a 'harem' of young men called 'the services group'
• Dictator visited schools and 'chose' his victims with a pat on the head
• Gaddafi was killed in October 2011 after 42 years of dictatorship

IT has been more than two years since the capture and death of Muammar Gaddafi, the Libyan dictator whose reign subjected an impoverished people to four decades of murder and terror.
When the bedraggled former leader was hauled out of a drainpipe and shot in October 2011, his death ended the bloody Nato-led civil war that had ravaged the country since the start of that year.
The full horror of his brutality has been slow to emerge, with many Libyans still fearing retaliation by those who continue to be loyal to their late leader. But it can now be revealed that the most heartbreaking of Gaddafi’s victims include hundreds, possibly thousands of teenage girls who, throughout his 42-year reign, were beaten, raped and forced to become his sex slaves.
Scroll down for video

Chilling: This is the bedroom in Gaddafi's 'sex dungeon', decorated in 70s style with brown walls and a double bed, where he would take girls as young as 14 and sexually abuse them against their will

Degrading: This is the fully-fitted gynecological suite where young girls would be placed in one of the two beds and checked for STDs before they were sent in to the waiting dictator

Many were virgins kidnapped from schools and universities and kept prisoner for years in a specially designed secret sex lair hidden within Tripoli University or his many palaces. In the 26 months since he was deposed, Gaddafi’s den – where he regularly raped girls as young as 14 – has remained locked. But today its gaudy interior, where the colonel brutalised his victims, can be seen for the first time in photographs from a hard-hitting BBC4 documentary.
Inside the small, nondescript single-storey complex, the girls were forced to watch pornography to ‘educate’ them for their degrading treatment at the hands of Gaddafi. And even those who did manage to escape were often shunned by their deeply religious Muslim families who believed their family honour had been tainted.

When the dictator’s body was dragged through the streets by a baying mob, just hours after he was beaten and shot in the head, the hastily convened transitional government moved swiftly to seal off the sex dungeon. They feared the full extent of Gaddafi’s debased and lewd lifestyle would horrify the Western world and cause deep embarrassment to Libya.
One of the rooms holds little more than a double bed, lit by an orange lamp. Its 1970s decor and grimy Jacuzzi – all left exactly as they were when Gaddafi last used it – give it a seedy and gloomy air. But even more chilling is the clinical gynaecological suite in an adjoining room. It was here, on two beds fitted with stirrups behind a table laden with surgical instruments, that Gaddafi’s young victims were examined to ensure they had no sexually transmittable diseases. And here they were forced to undergo abortions if they became pregnant.

'Sexual deviant': Colonel Gaddafi kept hundreds of girls as sex slaves during his years at the helm of Libya, but also kept a 'harem' of young boys

They, however, were the lucky ones. Other young victims were so badly abused that they were dumped in car parks and on waste ground, and left to die.
Gaddafi’s modus operandi was to tour schools and universities where female students were invited to his lectures.
As he spoke before his hushed audience, he would silently scan the room seeking out attractive girls. Before leaving he would pat those he had ‘selected’ on the head.
Within hours his private bodyguards would round up those chosen and kidnap them. If their families tried to keep them from Gaddafi’s clutches, they were gunned down.
One teacher at a Tripoli school recalled how the girls were all very young. ‘Some were only 14,’ she said. ‘They would simply take the girl they wanted. They had no conscience, no morals, not an iota of mercy even though she was a mere child.’
One mother, whose daughter was a student, said the community around Tripoli University lived in fear when a visit from the colonel was announced. ‘The girls he wanted would be rounded up and sent to him,’ she said.
‘One just disappeared and they never found her again, despite her father and brothers searching for her. Another was found three months later, cut, raped and lying in the middle of a park. She had been left for dead.’
Even today, the Libyan people are afraid to speak openly about Gaddafi’s depravity, fearing reprisals from his former henchmen.
But one woman – who was repeatedly raped by the despot over seven years from the age of 15 – has anonymously spoken of how he terrorised and abused her. She had been chosen to present the colonel with a bouquet when he toured her school in his home town of Sirte on the Mediterranean coast, 350 miles east of Tripoli.
When he patted her head afterwards, in an apparently paternal gesture,  she thought she had pleased the man she and her fellow Libyans were forced to call ‘the Guide’.
The next day three woman dressed in military uniform arrived telling  her parents she was needed to present more flowers. Instead, she was driven at high speed to Gaddafi’s lair. Once there, he barked at his women soldiers: ‘Get her ready.’
The girl was stripped, given a blood test and shaved of all  but her pubic hair. She was dressed in a G-string, forced into a low-cut gown and had thick make-up plastered on her face. When she was shoved into Gaddafi’s room, to her horror he was lying naked on the bed. When she tried to run out, the women soldiers grabbed her and flung her back on the bed.
She was raped repeatedly during the seven years she was held captive, eventually escaping when a door was accidentally left unlocked.
Fuelled by cocaine and alcohol – and often Viagra – Gaddafi abused her horribly. ‘I will never forget that first time, that moment,’ she says. ‘He  violated my body and pierced my  soul with a dagger. That blade will never come out.’
It took the documentary-makers months of negotiations to be allowed access to information on Gaddafi  as Libya remains secretive and hide-bound by bureaucracy.

Coerced: Gaddafi had a private all-female guard, some of whom he allegedly also abused, having 'selected' them from schools and universities across the country (file picture)

Ultimate terror: When a girl had been 'selected', Gaddafi's guards would kidnap her from her family, take her to the dungeon, where she would be stripped, checked for STDs, shaved of all but her pubic hair, plastered in makeup and sent in to Gaddafi, a witness has said

 

Gaddafi seen flanked by female bodyguards in 2004 'documentary'

But they also established that Gaddafi set up a ‘murder for hire’ team run from Havana to rid him of enemies around the world. In a secret interview from Cuba, former CIA agent Frank Terpil said: ‘I would say [it was] Murder Incorporated .  .  . murder for hire. Gaddafi thought that anybody who was a dissident, they [should be] eliminated, he had contracts out on a bunch of people in London.’
He often stored the bodies of those killed in Libya in freezers so that he could regularly view them.
If Gaddafi was power-crazed, he was also paranoid. A Brazilian plastic surgeon found himself escorted deep inside a bunker in Tripoli in the middle of the night in order to remove  fat from Gaddafi’s belly and inject it into his increasingly wrinkled face.
Despite the pain, Gaddafi refused a general anaesthetic, fearing he might be poisoned – and because he wished to remain alert.
Halfway through the operation, he stopped to have a hamburger.
He also created an elite squad of bodyguards – all female – whom he used for sex and forced to watch multiple barbaric executions.
For decades Gaddafi surrounded himself with these beautiful young women. Dressed in close-fitting military uniforms, with manicured nails and perfectly coiffed hair, they exuded glamour while toting guns.
But they were little more than disposable prostitutes used and abused by Gaddafi and his family.
Known as ‘the Haris al-Has’ – the private female guards – almost  all were coerced into joining his cadre. One of them, who admits she had ‘once adored him’, recalled the horrific treatment they had to endure. ‘Early one morning, at 2am, we were taken to a closed hall,’ she said. ‘We were to witness the murder of 17 students. We were not allowed to scream. We were made to cheer and shout. To act as though delighted by this display. Inside I was crying. They shot them all, one by one.’
According to Benghazi-based psychologist Seham Sergewa, who interviewed scores of the girls for the International Criminal Court, there were about 400 members of the elite squad over the years.
‘A pattern emerged in their stories,’ she explains. ‘The women would first be raped by the dictator then passed on, like used objects, to one of his sons and eventually to high- ranking officials for more abuse.
‘In one case a girl of 18 said she was raped in front of her father. She kept begging her distraught father to look away. Many of the victims say they contemplated suicide many times. Doubtless there were some who took their own lives.’

The end: After months of civil war, Muammar Gaddafi was tracked down in October 2011 and shot by freedom fighters

It has also emerged that teams of boys were sent to Gaddafi’s sex den, where they too were abused. Former chief of protocol Nuri Al Mismari, who was at Gaddafi’s side for 40 years, adds: ‘He was terribly sexually deviant. Young boys and so on. He had his own boys. They used to be called the “services group”. All of them were boys and bodyguards .  .  . a harem for his pleasure.’ One of the few Libyans who was prepared to be named and talk about the horrors Gaddafi inflicted on his people was Baha Kikhia, the widow of Libya’s former foreign minister with whom Gaddafi had a frosty relationship.
When her husband vanished one evening, she confronted Gaddafi about his whereabouts. The colonel insisted he was being kept alive but, to Baha’s horror, his body was one of many found in freezers after the regime fell.
‘He liked to keep his victims in the refrigerators to look at them now and again,’ she says haltingly. ‘He would visit his victims.
‘It was as though they were some sort of macabre souvenirs. Something that he could look at and touch to remind himself of his omnipotence. Some had been there as long as 25 years.’
The Libyan people had always known Gaddafi to be violent and unstable, but it was only after he was accused of perpetrating the Lockerbie bombing on December 21, 1988 – in which 270 American and British lives were lost when Libya blew up the Pan Am airliner on which they were travelling –  that the West was prepared to take any action.
Strict sanctions were applied by America, although according to Gwenyth Todd, the former National Security Council Director for Libya at the White House, Western leaders – including Britain’s then Prime Minister, Tony Blair – eventually sought to have them lifted and Gaddafi’s reputation restored.
In 2001, Libyan Abdelbaset Ali Mohmed Al Megrahi was convicted of the Lockerbie bombing and jailed for life.
But eight years later, seriously ill with cancer, he was controversially released by the Scottish legal system on compassionate grounds  –although many including Jim Swire, the father of one of the victims, maintain he was not guilty of the bombing.
The BBC4 documentary also suggests the Lockerbie jet was not the only one Gaddafi’s regime blew up. Ali Aujali, Libya’s former ambassador to Washington, insists Gaddafi was responsible for bringing down a civilian aircraft in 1992 within a day of the fourth Lockerbie anniversary, killing all 157 on board.
‘Gaddafi shot down a Libyan jet just to send a message to the world that sanctions had hurt Libyan lives,’ Aujali says. ‘It was his way of showing the world how sanctions were affecting life in Libya – making it look as though the plane crashed because it needed spare parts which weren’t available. It was 100 per cent down to Gaddafi.’
Storyville: Mad Dog – Gaddafi’s Secret World will be shown on BBC4 at 10pm on February 3.

Fire in Nursing Home in Frozen Canada

More than 30 feared dead after horror nursing home fire at Canadian nursing home that has left police melting icy rubble to search for bodies

• The death toll stands at five, but dozens more are unaccounted for
• Canada's Prime Minister warned it is likely to rise significantly as firefighters searched through the wreckage for more bodies
• Rescue workers are using steam to melt the ice encasing the charred rubble, it is a foot thick in some places
• The fire broke out early Thursday morning and tore through the seniors' home, trapping residents dependent on wheelchairs and walkers
• Firefighters saw and heard people in the building that they were unable to save
• A neighbor said he watched a woman burn to death as her son tried to frantically save her life
• Another witness reported seeing a woman's balcony collapse back into the building, throwing another resident into the raging fire
• Most of the dozens missing have limited mobility and the building was only partially equipped with sprinklers
• Temperatures hovered around minus five degrees Fahrenheit, wind chills plunged to minus 20
• Rescuers were able to save 20 people

By Ryan Gorman and Associated Press Reporter
PUBLISHED: 19:38 GMT, 24 January 2014 | UPDATED: 22:00 GMT, 24 January 2014

Workers are using steam to melt the thick ice encrusting a Quebec seniors home were at least five people died during a horrific fire early Thursday morning as they search for another 30 people feared dead.
The fire broke out around 12:30 a.m. and raged through the facility and trapped residents dependent on wheelchairs and walkers. Workers are now beginning the arduous process of melting the ice in single digit temperatures to find the remaining victims.
Officials said firefighters saw and heard people in the building that they were unable to save, witnesses also reported seeing people burn to death. One of the victims has been identified as a 90-year-old.
Jos Melanfant was reported dead by the Montreal Gazette. He is the first of five known victims to be named.

Melting the ice: Rescue personnel are enveloped in the steam being used to melt the ice hampering their progress at the scene of the horrific Thursday morning nursing home fire in rural Quebec

Arctic: The fire is finally out, but ice up to a foot thick is making finding more victims increasingly difficult

Grim task: Five people have been confirmed dead so far, but dozens more are still unaccounted for

Firefighters worked through the night until early Friday morning to put out the remaining hot spots before moving to melt the ice, which is up to a foot thick in some places, according to the Toronto Star
'The steam allows us to melt the ice and proceed forward,' Quebec Provincial Police Lt. Guy LaPointe told NBC News. 'And, most importantly, preserve the integrity of individual victims.'
Three teams including forensic technicians and other coroner's office staff are working in shifts due to the bitter cold he continued.
The harsh weather froze the water used to fight the blaze into an icy mold encasing everything it touched, making the recovery effort and subsequent investigation even more difficult.
'The cold is extreme, the equipment could freeze,' Mr LaPointe lamented. 'We could run into other issues.'
Firefighters' hoses often froze while fighting the fire, according to reports.

Massive tragedy: An emergency worker walks past a sign that reads 'Look out for our residents' as they search through the icy rubble

Trying to determine a cause: Police investigators remove evidence from the charred building

Over here!: A police investigator, enveloped in steam, signals to colleagues as the search carries on

Safety first: A firefighter checks for gas leak as rescue personnel search for more victims

No cause has yet been determined for the fire, and officials have not been able to confirm if all residents were home when it broke out.
This has also hampered efforts to nail down both an exact death toll and the number of people unaccounted for, said Mr Lapointe.
When asked if he believes further bodies remain trapped in the ice, he said 'nothing has been ruled out.'
The steam is being used and rescuers are moving slowly because of how badly damaged the building is, he explained to the Montreal Gazette.
'You have to understand that because the building has collapsed, all the water has frozen,' said LaPointe. 'You want to do it very... respectfully for the potential victims.'
He would not commit to a timeline for completing a recovery operation and determining the cause of the blaze.
'It is so cold people can't search for one or 
two hours,' Jean Bélanger, head of civil security for the region, told the Gazette. 'They will maybe work for half an hour and then will be relieved so they can rest.'
Temperatures are expected to rise into the mid-20s on Saturday, which should greatly aid in the grim search.

'Nothing is ruled out': Rescue personnel carry a stretcher around the site after an official said there are likely more bodies to be found

Treacherous: A police investigator slips while searching for victims and evidence in the blaze

Massive losses: As many as 30 more people are feared dead

Arnaud Cote, 82, escaped the fire but ran back in to help fellow residents evacuate. He detailed his heroism to the Globe and Mail.
The octogenarian ran out of the building in slippers after hearing the fire alarm, but then turned around and helped other fight through hallways choked with black smoke.
'I got out in better shape than anybody,' he added, 'Maybe it’s just that I’m younger than anybody else.'
He never bothered to look at the flames engulfing the building until smoke inhalation forced him to stay outside - the entire ground floor was red with flames, he said, adding 'it’s terrible, it’s all people I knew.'
Another woman who tried to save her mother arrived too late.
'We knew she died in the fire,' Bibiane Côte-Mignault lamented to the Globe and Mail.
'My mother was 92 but she was still lively,' she added. 'I played bingo with her on Monday. We didn’t want to see her leave this way.'

 

One of the witnesses spoke of the horrors he saw.
'People tried to do whatever they could, but the fire was so intense that there wasn't much that could be done,' said Pascal Fillion. He recalled locals and firefighters already at the scene trying everything to save the panicked people inside.
'I saw people crying, I saw people collapse because they were watching those people burn.'
Many of those unaccounted for were confined to wheelchairs and walkers and only five residents in the center were fully autonomous, said Ginette Caron, acting mayor of the small town of L'Isle-Verte, about 140 miles northeast of Quebec City.
She said some had Alzheimer's disease.
The massive fire in the three-story building broke out around 12:30 a.m. and raged through the night.

Frozen: Firefighters continued to douse the rubble where fire destroyed a a seniors residence leaving five people dead and 30 unaccounted for in L'Isle-Verte, Quebec, Thursday

Trapped: The fire trapped terrified residents, most of them dependent on wheelchairs and walkers

Firefighters arrived within eight minutes of getting the alarm and several fire departments in the region were called in to help. But they were unable to carry out a complete evacuation because of the intensity of the fire. About 20 residents were transported to safety.
'It was a total fire,' L'Iles-Verte fire chief Yvan Charron said.
Fillion said, for the most part, rescuers felt helpless against a fast-moving blaze with smoke so thick it was nearly impossible to approach the building.
The fire broke out in -4F temperatures, causing equipment to freeze, Charron noted.
As morning dawned and the fire was brought under control, the burned section of the facility resembled a macabre ice palace, with sheets of ice and thick icicles covering the structure.

Blaze from the sky: An aerial handout photo shows the aftermath of the fire at the seniors home in L'Isle-Verte, Quebec

Hard job: A police investigator looks over the frozen rubble for survivors or, more likely, bodies

Investigation: Investigator and firefighters survey the damage after the fatal fire

The search for the missing was still hampered Thursday night by the cold and thick ice and the fact that the building has collapsed, said Quebec Provincial police Lt. Guy Lapointe.
Lapointe said late Thursday that the search for those missing will regroup at daylight.
'We can keep some hope for those unaccounted for, but there's very little doubt that the loss of life is considerable,' Prime Minister Stephen Harper said.
Retired police officer Pierre Filion, who had a cousin and an aunt living in the residence and who lives nearby, said the tragedy had shaken the tightly knit community of 1,500 people.
'It's going to take a long time to start living normally,' said Filion whose missing relatives are both in their 70s.
Outside the building, Jacques Berube, 70, was getting ready to hear the worst about his 99-year-old mother, who is blind but still mobile.

Icy conditions: The search for the missing was still hampered Thursday night by the cold and thick ice and the fact that the building has collapsed, said Quebec Provincial police Lt. Guy Lapointe

Smoke: Smoke rises from the smouldering remains of a fire at the seniors residence in L'Isle-Verte, Thursday

'I went near the building; the corner where her room was is burned,' he said. 'I'll just have to wait and see. I don't like it. But I don't have any choice. It's just reality.'
Parts of the Residence du Havre, which opened in 1997, had sprinklers, while others didn't.
Charron chief said sprinklers did go off, triggering the fire alarm and allowing firefighters to gain access to about one-third of the building.
Mario Michaud, who lives across the street from the building, said he witnessed the unfolding drama shortly after midnight.
'The fire had started on the second floor. I woke up my girlfriend and called 911. I saw the firefighters and they got to work. A woman on the second floor was shouting and she went out on to the balcony.
'Her son went to get a ladder but he couldn't get to her. She burned to death,' Michaud told local newspaper Info Dimanche.
At least three people survived the blaze with injuries, though the extent of these was unclear.
The building was home to more than 50 people and also housed a social agency, a pharmacy and a hair salon.

Tragic: Five are dead and more than 30 missing as a result of the raging fire

'A night in hell': A local fire chief called the combination of raging flames and bitter cold hellish

A Quebec Health Department document updated last July said the building, with one elevator, was constructed entirely of wood.
Most residents were older than 75 and 37 of them were older than 85. The building included both single rooms and apartment-style dwellings. The document also indicates the building was only partially fitted with a sprinkler system but did have a fire alarm. There were smoke detectors in every room and in the building itself.
The fire comes just six months after 47 people were killed in Lac-Megantic, Quebec, when a train with 72 oil tankers derailed and exploded in the small community.
A further 20 people were rescued from the inferno that saw flames shooting several stories into the air as firefighters battled extreme temperatures dropping below zero.
Earlier, Fire Chief Yvan Charron described the evening as 'a night of hell' to Dimanche.
Authorities spoke Thursday of the grim reality now facing the tiny town of just over 1,500 people.
'These are elderly, some of which are very limited mobility,' Mr Charron added. 'Others were afraid and they hid under blankets.'
'Her boy, he broke down,' Mario Michaud added to the Globe and Mail. 'It wasn't pretty.'

Engulfed: The nursing homes west wing was completely engulfed in flames and burned to the ground

Killer inferno: The fire is confirmed to have taken five lives

Haunting: A neighbor told media he watched a man try in vain to save his mother's life, he instead watched her burn to death

Volunteer fire fighters from at least 20 separate barracks responded to the blaze, according to Dimanche. They had to battle both the towering flames and temperatures plunging well below zero.
Their efforts were not able to keep the complex from completely burning to the ground.
'Some are still looking for their parents but we're certain that our mother has died,' another local told the Globe and Mail. 'She was on the balcony and there was too much smoke … the building has collapsed so she's still in the rubble.'
Authorities have said it will take several hours to sift through the charred building for victims.
Another woman was found wracked with guilt outside the blaze – she had recently placed her parents in the facility.
'I didn't send my parents to see them burn there,' Marielle Marquis, the president of a local seniors club, recalled to the Globe and Mail.
The 20 residents rescued from the raging fire lived in the complex’s newer east wing, the Globe and Mail reported. It had a firewall that blocked the flames from reaching them.
The building's older wing touts an automatic sprinkler system on its website, but official filings show it has only partial sprinklers, according to the Globe and Mail.
The facility was first opened in 1997, according to the Montreal Gazette.

No escape: Many of the more than 30 residents missing or unaccounted for were infirm and unable to move without a wheelchair or walker, a local official said

Terrifying: Another local said he watched as a woman's balcony caved in - the collapse dragged her from safety and back into the out of control fire

Three dead, thirty missing after nursing home fire

Prime Minister Stephen Harper issued a statement shortly after the tragedy expressing grief over the deaths.
'On behalf of the entire country, I offer my sincere condolences to the family and friends of those who passed away following the fire at a seniors' residence in eastern Quebec,' he said.
'My thoughts and prayers are also with those who remain unaccounted for and all those who have been injured.'

Quebec Premier Pauline Marois offered her condolences from Davos, Switzerland.
'I want to extend my condolences to all the families affected by this terrible fire,' she said. 'I have been in touch with my office and we are doing everything we can to support the community and families.
'It's a private center but we're talking about human beings, so we'll do whatever we can. I am deeply saddened by this event.'
The fire comes just six months after 47 people were killed in Lac-Megantic, Quebec, when a train with 72 oil tankers derailed and exploded in the small community.
A 1969 nursing home fire in the community of Notre-Dame-du-Lac, Quebec, claimed 54 lives.

રિસર્ચ કે ડીન્ગાડીંગ ?- ચંદ્રકાંત બક્ષી

અમેરિકામાં લેટેસ્ટ સ્ટડી થયો છે કે...

રિસર્ચ કે અનુસંધાન કરનારાએ બુદ્ધિ વાપરી નાખી છે એટલે હવે આપણે બુદ્ધિ વાપરવાની આપણી જવાબદારીમાંથી મુક્ત થઈ જઈએ છીએ, પણ આ અનુસંધાનો કેટલાં વિશ્ર્વસનીય છે? બક્ષી સદાબહાર - ચંદ્રકાંત બક્ષી હમણાં અમેરિકામાં એક અભ્યાસ થયો છે કે માણસના શરીરમાં જો અન્ન ન જાય તો માણસનું મૃત્યુ થઈ શકે છે. અમેરિકામાં બીજા એક સર્વેક્ષણનું પરિણામ એ આવ્યું છે કે માણસ જો બહુ જ અન્ન ખાઈ જાય અને ખાતો રહે તો માણસનું મૃત્યુ થઈ શકે છે. લેટેસ્ટ રિસર્ચ જેવા શબ્દો પાર્ટીઓમાં બોલવાથી જાદુઈ અસર થઈ જાય છે. બીજા કરતાં આપણે વધારે જાણીએ છીએ એ સાબિત થઈ જાય છે. રિસર્ચ કે અનુસંધાન કરનારાએ બુદ્ધિ વાપરી નાખી છે એટલે હવે આપણે બુદ્ધિ વાપરવાની આપણી જવાબદારીમાંથી મુક્ત થઈ જઈએ છીએ, પણ આ અનુસંધાનો કેટલાં વિશ્ર્વસનીય છે? અભ્યાસ કરતા રહેવાથી આપણને જે માફક આવે એ તારણ કાઢી શકાય છે. ‘યુ.એસ.એ.ટુડે’ નામના પત્રે કેટલાક અમેરિકનોને પ્રશ્ર્ન પૂછયો કે તમે આ પ્રકારના અભ્યાસોમાં માનો છો? એ એક્સપર્ટ લોકો જે કહે છે એમાં તમે આંધળો વિશ્ર્વાસ રાખો છો? રિચર્ડ મેટોક્સ નામના ઈન્શ્યોરન્સ એજન્ટે કહ્યું કે હું તો આવા રિસર્ચ પર ધ્યાન જ આપતો નથી કારણ કે દરેક ગૃહિતની સામે એક વિરોધી ગૃહિત પણ હોય છે. બે વિરોધી અભ્યાસોથી તમે ગૂંચવાડામાં પડી જાઓ છો. એક અભ્યાસ કહે છે કે કોલેસ્ટરોલનું પ્રમાણ વધી જાય તો હાર્ટ-એટેક આવે અને મૃત્યુ પણ આવી શકે. બીજો અભ્યાસ કહે છે કે કોલેસ્ટરોલનું પ્રમાણ ઘટી જાય તો તમારી વહેલા મરવાની સંભાવના વધી જાય છે. ત્રીજો અભ્યાસ કહે છે કે કોલેસ્ટરોલ ખરાબ વસ્તુ નથી, એ હોય તો શરીર તંદુરસ્ત રહે છે શરીરમાં કોલેસ્ટરોલ હોવું જોઈએ. એ સ્વાસ્થ્યપ્રદ છે! કઈ વસ્તુ શરીર માટે ઉપકારક છે, અને કઈ વસ્તુ શરીર માટે કેટલી માત્રામાં ઉપકારક છે એ વિશે અન્વેષકોમાં મતાંતર છે. કોલેસ્ટરોલ હોવું જોઈએ, ન હોવું જોઈએ, કેટલું હોવું જોઈએ, ખરાબ છે, સારું છે, ખરાબ અને સારું એમ બે પ્રકારનું હોય છે... આ દરેક વાત પર એક થિયરી છે બે પરસ્પર વિરોધી વિધાનો છે અને ત્રણ અભ્યાસો છે અને જેને માટે આ બધું છે એ ચોથા આપણે છીએ! ડાયટિંગ કરો, વજન ઘટી જશે, પાતળા થઈ જશો, ખૂબસુરત દેખાશો. ડાયટિંગ કયારેય નહિ કરતા, જેમણે ડાયટિંગ કર્યું છે એ સલાહ આપે છે. ડાયટિંગથી એક વાર વજન ઊતરશે, પણ છોડશો એટલે ડબલ ભૂખ લાગશે, બધું જ ખા ખા કરવાની ડબલ ઈચ્છા થશે, વજન પહેલાં કરતા વધી જશે, ફૂલી જશો. એક વાર જઠર અને આંતરડાં ભૂખે મરી ગયા પછી આખી સિસ્ટમ અપસેટ થઈ જશે. શું કરવું? ડાયટિંગ કરવું કે ન કરવું કે જાડા થઈ હસ્યા કરવું? અને લોકોને હસાવતા રહેવું? બહુ હસવું નહીં, એક્સપર્ટો કહે છે કે બહુ હસવાથી આંખોના ખૂણા પર સળ પડી જાય છે અને ચહેરો કુરુપ બની જાય છે! બીજો અભિમત (નિષ્ણાતનો મત અભિમત કહેવાય છે) એવો છે કે જો ખૂબસુરત ચહેરો રાખવો હોય તો હસો, હસતા રહો. હસતા રહેવાથી અંદરના રસો છૂટે છે, અંદર લ્યુબ્રિકેશન થયા કરે છે, તમે ફ્રેશ લાગો છો, ચહેરા પર પ્રસન્નતા છવાઈ જાય છે. તો કરવું શું, હસવું કે ન હસવું? સજ્જન મધ્યમમાર્ગીઓ વચ્ચેનો રસ્તો કાઢે છે કે જેથી આંખો પાસે સળ ન પડે અને ચહેરો પ્રફુલ્લિત રહે. અમદાવાદના રમૂજ લેખકોની જેમ ઓશિયાળું મોંઢું કરીને, જરા ગંભીરતાથી, અવાજ કર્યા વિના, કારમાં અડધી કલચ દબાવી હોય એમ જવાબદારીથી હસવું. આપણે ખડખડાટ હસવું નહિ, ખડખડાટ બીજાને કરવા દેવો. એક્સપર્ટ ઓપિનિયન કે અભ્યાસોનું તારણ કે સર્વેક્ષણ એ રિસર્ચ સ્ટડી એ અમેરિકન રોગ છે, અને ત્યાં એ એક પ્રકારનો ગૃહઉદ્યોગ છે. અમેરિકામાં ડાઈનિંગ ટેબલ પર જ ટોનિક, મિનરલ, વિટામિન અને અન્ય દવાઓની શીશીઓ પડી જ હોય છે. અમેરિકનો પિલ્સ અને ટેબ્લેટ્સ ખાવાના જબરા શોખીનો છે. ‘લેટેસ્ટ’ શબ્દ અમેરિકન સંસ્કૃતિએ આપણને આપેલી બક્ષિસ છે. અમેરિકામાં ‘પેપ્સીકો ઈન્ક’ કંપની હવે ‘પેપ્સી એક્સ-એલ’ નામનું નવું સોફટ ડ્રિંક બજારમાં મૂકવાની છે, એવું ‘એશિયન વૉલ સ્ટ્રીટ જર્નલ’ લખે છે. આ પેપ્સી એક્સ-એલમાં ન્યુટ્રાસ્કીટ હશે અને સામાન્ય કોલા કરતાં અડધી શ્યૂગર હશે. આ પીણું ૨૦ થી ૩૦ વર્ષ વચ્ચેના યુવા ગ્રાહકોનું લક્ષમાં રાખીને બજારમાં મુકાઈ રહ્યું છે અને એની ખાદ્ય (કે પેય) ગુણવત્તા ૭૦ કૅલરીની છે. પેપ્સીના રેગ્યુલર કોલા અને ડાયટ કોલાની વચ્ચે ઊભું રહે એવું આ ‘મિડ કૅલરી’ ડ્રિંક છે. આ ડ્રિંકને ફલોરિડામાં પાંચ માર્કેટોમાં ટેસ્ટ કરીને પછી ક્ધસલ્ટન્ટ્સની કમિટી બેસીને પરિણામોનું સાંગોપાંગ વિશ્ર્લેષણ કરીને નક્કી કરશે કે અને કઈ રીતે બનાવીને, પૅકિંગમાં કયા ફેરફાર કરીને, કેવી રીતે માર્કેટિંગ કરવું? બહુ જ જલદી, કદાચ નજીકના ભાવિમાં એ પહેલાં પ્રગતિસિદ્ધ અને પ્રગતિશીલ પ્રથમ વિશ્ર્વદેશોમાં એવી સ્થિતિ આવી જશે કે આપણે, પાણી કેમ, કયારે, કેવી રીતે, શા માટે, કયાં પીવું, એ પણ સર્વેક્ષકો અને સમીક્ષકો અને પર્યવક્ષકો અને નિરીક્ષકો અને પરીક્ષકો નક્કી કરશે...! સ્તનપાન કરાવવાથી સ્તનોનું સુરેખ સૌંદર્ય નષ્ટ થઈ જાય છે માટે યુવા માતાએ સ્તનપાન ન કરાવવું જોઈએ. સ્તન્યદાયિની માતાનું દૂધ એ જ શિશુ માટે શ્રેષ્ઠ અને સંપૂર્ણ આહાર છે એવું બીજું સર્વેક્ષણ કહે છે. અત્યાર સુધી હિન્દુસ્તાનના દેશી કાર્ડિયોલોજિસ્ટો લખીને આપતા હતા કે હૃદયરોગ છે, તો ઘી એકદમ બંધ કરી દો! લુખ્ખી રોટલીઓ ખવડાવી ખવડાવીને કંઈક ગુજરાતણોએ એમના પતિદેવોને ભવસાગર પાર કરાવી દીધા છે, પણ હવે લેટેસ્ટ સર્વેક્ષણ આવ્યું છે કે માખણથી હૃદય નુકસાન થાય છે, ઘીથી નુકસાન નથી, આપણા બાપદાદાએ મર્યા ત્યાં સુધી ઘી ખાઈને પહેલવાનોની જેમ મજૂરી કરીને દીર્ઘ આયુષ્ય ભોગવી ગયા. આપણે ૪૧મે વર્ષે ઘી વિના ખખડી જઈએ છીએ અને એ લોકો ઘી ખાઈને ૮૨ વર્ષ સુધી અલમસ્ત રહ્યા! ઘી ખાવું કે ન ખાવું? કાળા ચણા હૃદય માટે સારા છે. પેટમાં કૃમિ થયા હોય તો ખૂબ લાલ મરચું ખવડાવો. મરચું નહિ ખાતા, અલ્સર થઈ જશે. દૂધ પીઓ, દૂધ સંપૂર્ણ ખોરાક છે. પંજાબ અને હરિયાણામાં દૂધનો અધિક ઉપયોગ થતો રહે છે, માટે એ લોકો તગડા છે. જાપાનમાં કોઈ દૂધ પીતું નથી, અને એ દૂધ પીધા વિના આજથી ૫૦ વર્ષ પહેલાં ઓસ્ટ્રેલિયન ડાર્વિનથી ઉત્તર ચીનના આઉટર મોંગોલિયા અને હવાઈના પર્લ હાર્બરથી બાંગલાદેશના કોક્સ બજાર સુધી બૉમ્બ ફેંકી આવ્યા હતા અને છઠ્ઠા ભાગની પૃથ્વી જીતીને બેસી ગયા હતા. દૂધ પીવું કે ન પીવું? જાપાનીઓને ઓછામાં ઓછા હાર્ટએટેક આવે છે અને એ દૂધ પીતા નથી! ગુજરાતીઓમાં હાર્ટ-એટકનું પ્રમાણ ઘણું વધારે છે કારણ કે એ તેલમાં તરતાં હોય એવાં શાક ખાય છે, તેલમાં તળેલાં ફરસાણ ઝાપટે છે, તેલના ડબાઓથી એમનાં રસોડાં શોભે છે. અપરિણીતા સ્ત્રીઓને ગર્ભાશયના મુખ કે સર્વીક્ષનું કેન્સર વિશેષ થાય છે તો પરણી જવું? મધ ખાવું? દહીં ખાઈને ઋષિમુનિઓ ૧૨૦ વર્ષ જીવતા હતા એવું જ્ઞાનીઓ કહે છે, પણ બહુ દહીં ખાવાથી શરદી થાય છે. દહીં વિશે વિવિધ મતો પ્રવર્તે છે. અમેરિકામાં દહીંને યોગર્ટ કહે છે અને એનો પ્રચુર ઉપયોગ થાય છે. દહીં ખાવાથી સ્વર મુલાયમ થાય છે. આઈસ્ક્રીમ ખાવાથી જાડા થઈ જવાય છે. ખાંડ સફેદ ઝેર છે, અને ગોળ કેસરી અમૃત છે. આંબળાં ખાવાથી એકસો વર્ષ જીવાય છે. લસણનું રોજ સેવન કરનારને ૧૧૦ વર્ષ જીવવાની ભગવાન પરમિટ આપી દે છે. રોજ રાતે હરડે ખાવાથી આવતા ભવે પણ પેટ સાફ આવે છે. એરંડિયું જો રોજ રાતે ચાટો તો હાડકાં એવાં સરસ થાય છે કે તમે ૮૦ વર્ષે પણ તમારા પગનાં અંગૂઠા પકડી શકો છો! કેટલાક છિદ્રાન્વેષીઓ એવું પણ કહે છે કે ૮૦મે વર્ષે માણસો કઈ સજા માટે પગના અંગૂઠા પકડવા પડે? આ વાત પણ નોટ કરવા જેવી છે, માય લોર્ડ...! લેટેસ્ટ સ્ટડી એ વસ્તુ છે જે બહુ જ જલદી જૂનો થઈ જાય છે. હું માનું છું કે જુદી જુદી શુદ્ધ મીઠાઈઓ સતત ખાતાં રહેવાથી બલબુદ્ધિ વધે છે, દેહમાંથી તમસ દૂર થાય છે, નાનું મગજ વધારે પાવરફુલ બને છે, સ્વભાવ ખુશનુમા બને છે, અવાજ મધુર થાય છે, મુખ પર ક્રાંતિ ફેલાય છે, મૈત્રીઓ ઘનિષ્ઠ થાય છે, પત્ની પ્રિયતમા જેવી લાગે છે અને બોસ નિવૃત્ત ઉપ-રાષ્ટ્રપતિ જેવા દેખાય છે, પણ ડાયાબિટીસમાં મીઠાઈ ખાવી કે ન ખાવી?